Doğal afeti doğrudan yaşayan kişilerde genellikle travma sonrası stres bozukluğu, kaygı bozuklukları ve yas tutma süreçleri gözlemlenmektedir. Bu süreçte kişilerde bazı doğal tepkiler oluşabilir ve ortaya çıkan bu semptomlar oldukça doğaldır. Herkese göre uyum süreci farklı ilerlese de kişilerde sürekli korku ve kaygı hali, uyku durumunda bozukluklar, iştahta değişiklikler, yalnız kalma isteği ve sürekli deprem anının hatırlanması normal ve beklenen belirtiler olarak meydana gelmektedir. Ortaya çıkan bu belirtilerin kişiler için gayet doğal ve normal olduğu hatta travmatik sürece sağlıklı bir şekilde tepki verildiği ifade edilebilir. 

Yine kişiden kişiye farklılık göstermesine rağmen belli bir süre sonra, afeti doğrudan veya dolaylı yaşayan kişiler hayata yeniden dönmeye başlar ve iyileşme dönemine girer. Bu süreçte bireyler, psikososyal ve çevreden gelen destekler ile farkındalık geliştirmeye başlar. Mevcut olan durumu yavaş yavaş kabul etme dönemine girmeye başlayan kişilerde tepkiler de giderek azalmaya başlamaktadır. Kişiler için travmatik an ve yaşanan kayıplar unutulmasa da zihnini eskiye oranla daha az meşgul etmektedir. Bunun da etkisiyle  bireylerde geleceğe dair planlar yapılırken, kendini daha iyi hissetme dönemi de başlamaktadır. 

Kişiler için geleceğe dair planlar ve yaşamın geri kalanındaki hayat düzenleri ile ilgili zihinsel meşguliyetlerin süresi arttıkça, yeni hayatın içerisinde mümkün olduğu kadar kişilerin kendilerine de zaman ayırmaları gerekmektedir. Yeri geldiğinde yakın çevreden yeri geldiğinde ise sosyal destek ekiplerinden alınan destekler ile birlikte bireylerin umutları  tekrar yeşermeye başlayacaktır. Travmatik olayların ve o an hissedilenlerin etkileri kişilerin hayatından kısa sürede çıkmayacaktır. Özellikle travmaya doğrudan maruz kalan ve ciddi kayıplar yaşayan afetzedeler için bu durum çok güç ve zaman alıcı olacaktır. Aslında; travmanın ve yas sürecinin tamamlanması da sağlıklı olandır çünkü; bu süreçler kişiler tarafından bir şekilde tamamlanamaz veya sağlıklı bir şekilde atlatılamaz ise gelecek için oldukça riskli bir durum haline gelebilmektedir. 

Son olarak; kişiden kişiye iyileşme ve normal hayata geçiş süreci değişiklik gösterse de yaklaşık olarak 4-6 hafta sonrasında semptomların şiddeti azalmak yerine şiddetini arttıran bir şekilde devam ediyorsa mutlaka profesyonel bir destek almanın zamanı gelmiş demektir. Profesyonel yardımın ihmal edilmesi veya ertelenmesi sonucunda ortaya çıkabilecek durumların çözülmesinin, hem daha zor hem de daha zaman alıcı olacağı  ise unutulmamalıdır.